درسایه چشمانت 

نگاهت مرا در آغاز پاییز به بهار همیشگی مهمان می کند.

وچشمانت سایه بانی میشود که من در پناهش پر نورترین ستاره ها را می بینم.

انگارکه با تومتولد شده ام وانگار که از توعشق آموخته ام.

امشب بالهایت را به زمین خستگی من بگستران

ودستهایت را پناه کن، برای شب خسته ای در مسیر تنهایی

وبگذار که بی خیال روی آرامش بالهایت

خواب را بی دغدغه فریاد تجربه کنم

بگذار فراموش کنم که فردا باز نگاهها مسیربزرگی سپیدیها را  از من می پرسند.

وفراموش کنم که فردا برای فراراز پاسخی طولانی هیچ گریزی نیست،بیا وبرایم به وسعت احساست  دریاهای تابستانی بیاور.

برایم به عظمت کلام زیبایت شعر بیاور

وآنقدر عشق که هیچ سوغاتی در دنیا تمثیلش نباشد

***

چقدر رسم روزگار زشت است همه چیز با یک نگاه عاشق شروع شد

 واولین قطره ی اشک روزی از چشمانم ریخته شد که تو دیگر در

کنارم حضور نداشتی

ولی آن روز فهمیدم ان نگاه عاشق هنوز منتظر یک تلنگر عاشقانه ا

ست ولی از محبوبه ی شب هیچ خبری

به من نرسید

روز ها و دقیقه های بی شماری منتظر شنیدن خبری از محبوبه ی

شب بودم ولی گل رویاهای من خیلی وقت است

که چشمانش را بسته و نگاهش دیگر چشمان حسرت کشیده ی من را

نمیبیند

این روز ها دلم بیشتر از همیشه خسته است ولی............

همه چیز تمام شد عشق به پایان زندگی خود رسید و چه زود مرگ

تمام رویاهی من و تو رسیدو چه زشت

ابروی عشق را ریختیم

هنوز باور نمیکنم

که این تو بودی که از چشمانت قطرات اشک جاری بود و امروز نگاه

تو دیگر در کنارم نیست تا گرمای دلم باشد

من از تو هیچ نمیخواهم

ولی تو همان هیچ را هم از من گرفتی

خیلی وقت است دل من سرد است وبه سرما عادت کرده ولی تو هیچ

تلاشی برای گرمای وجودم انجام نمیدهی

من از تو هیچ خواستم

ولی تو................!!!!

عشق یعنی تا ابد بی سرنوشت»

عشق یعنی زندگی تا زیر صفر

عشق یعنی پر کشیدن تا عروج

عشق یعنی طی راه بی فروغ

عشق یعنی ناله گیتار من

عشق یعنی درد بی درمان من

عشق سودای دل بیمار ماست

عشق مرگ لحظه دیدار ماست

عشق فریاد انا الحق گفتن است

عشق در آغوش یاران خفتن است

عاشقی باید که آنرا درک کرد

این زبان از گویش عشق عاجز است